TOP 15 Najlepsze filmy Roberta Redforda

Na skróty Pokaż

Robert Redford był jedną z największych ikon amerykańskiego kina. Aktor, reżyser, producent, a także założyciel festiwalu Sundance – przez dekady kształtował wyobrażenie o tym, czym może być film i jaka jest jego rola w kulturze. Zmarł 16 września 2025 roku w wieku 89 lat, pozostawiając po sobie dorobek, który na zawsze zapisał się w historii światowej kinematografii.

Choć jego śmierć zamyka pewną epokę, filmy, w których grał lub które reżyserował, pozostają żywe i nadal inspirują kolejne pokolenia widzów. Redford był mistrzem ról pełnych charyzmy – od westernowych buntowników i romantycznych bohaterów, po dziennikarzy tropiących polityczne afery i samotników walczących o przetrwanie.

W tym zestawieniu przypominamy najlepsze filmy Roberta Redforda, które warto obejrzeć nie tylko po to, by upamiętnić jego twórczość, ale także, by przekonać się, dlaczego był jedną z najbardziej fascynujących postaci kina XX i XXI wieku.

Butch Cassidy and the Sundance Kid (1969)

Butch Cassidy and the Sundance Kid to film, który uczynił Roberta Redforda gwiazdą światowego formatu. Aktor wcielił się w nim rolę charyzmatycznego rewolwerowca Sundance Kida, partnera Butcha Cassidy’ego (Paul Newman).

Historia opowiada o dwóch legendarnych bandytach z Dzikiego Zachodu, którzy uciekają przed nieustępliwym pościgiem. Film zachwyca lekkością narracji, humorem i niezwykłą chemią między głównymi bohaterami. Redford pokazał tutaj swoją charyzmę i naturalny urok, które uczyniły go symbolem kina lat 70.

Reżyser George Roy Hill połączył western z elementami komedii i dramatu, co uczyniło dzieło ponadczasowym. Film zdobył cztery Oscary, w tym za scenariusz i zdjęcia. To także pierwszy z dwóch wielkich duetów Redforda z Newmanem, które weszły do historii kina.

Żądło / The Sting (1973)

„Żądło” to kolejny owoc współpracy Redforda i Newmana, tym razem w klimacie retro. Redford wcielił się w młodego oszusta Johnny’ego Hookera, który wraz z doświadczonym Henrym Gondorffem planuje spektakularny przekręt na bezwzględnym gangsterze.

Film rozgrywa się w latach 30., a jego największą siłą jest styl – eleganckie zdjęcia, charakterystyczna muzyka Scotta Joplina i zaskakujące zwroty akcji. Redford stworzył rolę pełną wdzięku, balansującą między naiwnością a sprytem, co sprawiło, że publiczność od razu go pokochała.

Duet Redford–Newman ponownie zachwycił, a ich partnerstwo uznano za jedno z najlepszych w historii kina. The Sting, reżyserowany przez George’a Roya Hilla, zdobył siedem Oscarów, w tym dla najlepszego filmu, a Redfordowi otworzył dorgę do kolejnych brawurowych produkcji.

Wszyscy ludzie prezydenta / All the President’s Men (1976)

Redford zagrał tu jedną ze swoich najważniejszych ról – dziennikarza „Washington Post” Boba Woodwarda, który wraz z Carlem Bernsteinem (Dustin Hoffman) doprowadził do ujawnienia afery Watergate, która zakończyła prezydenturę Richarda Nixona.

Film oparty na faktach to wzór kina politycznego i jednocześnie hołd dla dziennikarstwa śledczego. Redford ukazał młodego reportera, który z uporem i odwagą podąża za prawdą mimo grożących mu niebezpieczeństw.

Rola Redforda była nie tylko aktorskim wyzwaniem, ale i misją – to on był inicjatorem ekranizacji wyreżyserowanej przez Alana J. Pakule. Film otrzymał cztery Oscary oraz na trwałe zapisał się w kulturze jako przykład siły mediów walczących o prawdę. Wszyscy ludzie prezydenta pozostaje obowiązkową lekcją politycznej świadomości i odwagą w mówieniu prawdy wbrew politycznym i biznesowym układom.

Trzy dni Kondora / Three Days of the Condor (1975)

W tym szpiegowskim thrillerze Redford wcielił się w analityka CIA, który przypadkiem odkrywa wielką konspirację. Jego postać z dnia na dzień z trybikowego pracownika systemu staje się celem śmiertelnej gry wywiadów.

Film to kwintesencja amerykańskiego kina lat 70. – pełnego paranoi, teorii spiskowych i nieufności wobec władzy. Redford znakomicie oddał strach zwykłego człowieka, wrzuconego w tryby bezwzględnej machiny. Jego rola łączy inteligencję z wrażliwością, co sprawia, że widzowie łatwo się z nim utożsamiają.

Sidney Pollack, reżyser filmu, zbudował duszny klimat, w którym nikomu nie można ufać. Sceny z Faye Dunaway nadają całości dodatkowy wymiar emocjonalny. „Trzy dni Kondora” to film, który nie tylko trzyma w napięciu, ale i zadaje trudne pytania o granice etyki w działaniach państwa. To także przykład kina, które pozostaje aktualne w epoce wszechobecnej inwigilacji.

Jeremiah Johnson (1972)

W filmie Jeremiah Johnson Robert Redford wcielił się w tytułowego trapera, który postanawia porzucić cywilizację i zamieszkać w dzikich górach. Produkcja luźno oparta została na prawdziwej postaci Johna Johnsona, znanego jako „Liver-Eating Johnson”.

To opowieść o samotności, walce z naturą, ale także o duchowej podróży człowieka, który szuka sensu życia. Redford gra tutaj z niezwykłą powściągliwością – więcej mówi jego twarz i gesty niż słowa. Jego bohater zmienia się z nowicjusza w doświadczonego trapera, który poznaje nie tylko piękno, ale i okrucieństwo natury.

Film w reżyserii Sydneya Pollacka zachwyca zdjęciami Gór Skalistych, które same w sobie są bohaterem opowieści. To jeden z pierwszych filmów ekologicznych, stawiających pytania o miejsce człowieka w świecie przyrody. „Jeremiah Johnson” uznawany jest za jeden z najważniejszych filmów o survivalu w historii kina.

Pożegnanie z Afryką / Out of Africa (1985)

W Pożegnaniu z Afryką – reż Sydney Pollack – Robert Redford, wcielił się w rolę Denysa Fincha Hattona, brytyjskiego awanturnika i pilota, który zostaje kochankiem duńskiej pisarki Karen Blixen (Meryl Streep). Film opowiada o ich burzliwym romansie na tle kolonialnej Afryki.

W produkcji Redford stworzył postać mężczyzny wolnego, niezależnego, ale zarazem tragicznie nieuchwytnego. Jego relacja z bohaterką Streep pokazuje napięcie między pragnieniem miłości a potrzebą wolności. Film zdobył siedem Oscarów, w tym za najlepszy film, i do dziś jest symbolem kina romantycznego lat 80.

Krytycy zarzucali mu rozwlekłość, ale widzowie dali się porwać atmosferze i urokowi głównych bohaterów. Redford udowodnił, że potrafi być także subtelnym aktorem dramatycznym, nie tylko ikoną kina przygodowego.

Zwyczajni ludzie / Ordinary People (1980)

Choć Redford nie występuje tu jako aktor, to jego debiut reżyserski jest jednym z najważniejszych filmów w historii kina. Produkcja opowiada o rodzinie z klasy średniej, która mierzy się ze śmiercią syna i rozpadem więzi emocjonalnych.

Film zdobył cztery Oscary, w tym za najlepszy film i reżyserię dla Roberta Redforda. Jego siłą jest subtelność i umiejętność pokazania emocji, bez popadania w melodramatyzm. Redford udowodnił, że potrafi pracować z aktorami – Donald Sutherland, Mary Tyler Moore i Timothy Hutton dali tu role życia.

Krytycy zachwycali się dojrzałością debiutu Redforda, który zamiast efektów specjalnych postawił na realizm i psychologię. Film „Zwykli ludzie” stał się punktem odniesienia dla wielu reżyserów tworzących dramaty rodzinne. Redforda pokazał tym samym, że jest nie tylko wielkim aktorem, ale artystą o szerokich horyzontach.

Kandydat / The Candidate (1972)

W tym filmie Redford wcielił się w młodego prawnika Billa McKaya, który początkowo nie wierzy, że ma szansę w wyborach do Senatu. Z czasem jednak zaczyna smakować polityczną grę i odkrywa, jak łatwo stracić ideały w walce o władzę.

„Kandydat” to satyra polityczna, która do dziś nie straciła aktualności. Redford znakomicie oddał przemianę bohatera – od idealisty do człowieka pochłoniętego kampanią, a film doskonale ukazał kulisy wyborów, manipulacje sztabów i medialną fasadę polityki.

Film zdobył Oscara za najlepszy scenariusz, a jego przesłanie – o cynizmie, hipokryzji i utracie wartości w zamian za korzyści – pozostaje boleśnie aktualne. To także jeden z pierwszych filmów, w których Redford pokazał, że interesuje go coś więcej niż tylko komercyjne role.

Tacy byliśmy / The Way We Were (1973)

W filmie Hubbella Gardinera „Tacy Byliśmy” Redford wcielił się w przystojnego i charyzmatycznego pisarza, który zakochuje się w aktywistce politycznej, Katie (Barbra Streisand). To historia trudnej miłości, rozdartej między uczuciem a różnicami ideologicznymi. Redford stworzył rolę człowieka rozdartego, pełnego uroku, ale też niepewnego swoich wyborów. Chemia między nim a Streisand była tak silna, że film zyskał status kultowego.

„Tacy byliśmy” to nie tylko melodramat, ale także film o napięciach politycznych i społecznych w Ameryce lat 40. i 50. Redford nadał swojemu bohaterowi autentyczność i ciepło, co sprawiło, że widzowie zakochali się w nim na lata.

Film został nagrodzony Oscarem za muzykę, a tytułowa piosenka w wykonaniu Barbry Streisand dotarła na 1. miejsce listy Billboard Hot 100 w USA w 1974 roku. Choć krytycy byli podzieleni, publiczność uczyniła z niego jeden z najważniejszych romansów w historii kina.

Włamywacze / Sneakers (1992)

Włamywacze / Sneakers to inteligentny thriller w reżyserii Philipa Kaufmana z elementami komedii i kina szpiegowskiego, w którym Robert Redford wciela się w lidera zespołu ekspertów od bezpieczeństwa komputerowego. Jego bohater, Martin Bishop, razem ze współpracownikami zostaje wciągnięty w niebezpieczną intrygę wywiadowczą, w której stawką jest zaawansowana technologia i tajemnice narodowe.

Redford perfekcyjnie balansuje rolę charyzmatycznego przywódcy, łącząc spryt, humor i nieco ironii wobec całej sytuacji. Obsada drugoplanowa, w tym Sidney Poitier, Dan Aykroyd i River Phoenix, tworzy wyjątkową chemię, która dodaje filmowi lekkości i dynamiki. Sneakers to przykład kina, które łączy rozrywkę z intelektualnym wyzwaniem, dając Redfordowi pole do pokazania pełni aktorskiego talentu.

Zawód: Szpieg / Spy Game (2001)

Kolejną doskonałą rolę Roberta Redforda obserwujemy w filmie Spy Game / Zawód: Szpieg z 2001 roku. Aktor wcielił się w nim w legendarnego szpiega Nathana Muir’a, który prowadzi młodego agenta Toma Biszopa (w tej roli Brad Pitt) w niebezpiecznej misji w Chinach. Film jest klasycznym thrillerem szpiegowskim, pełnym intryg, podwójnych gier i napięcia politycznego. Redford w roli doświadczonego, wyrachowanego i sprytnego agenta pokazuje mistrzostwo aktorskie, balansując między cynizmem a empatią wobec młodego partnera.

Scenariusz i reżyseria Tony’ego Scotta tworzą napięcie od pierwszej do ostatniej minuty, a retrospekcje pozwalają odkrywać historię relacji między bohaterami. Film bada lojalność, moralność i konsekwencje podejmowanych decyzji w świecie wywiadu.

Niemoralna propozycja / Niemoralna propozycja (1993)

W niemoralnej propozycji Robert Redford wcielił się w rolę bogatego i charyzmatycznego Johna Gage’a, który oferuje parze młodych kochanków milion dolarów w zamian za jedną noc z żoną. Film stał się natychmiast hitem kasowym i wywołał ogromne kontrowersje ze względu na moralny dylemat bohaterów.

Redford stworzył postać eleganckiego, pewnego siebie miliardera, którego stała obecność, ale jednocześnie pewien dystans, dodają fabule napięcia. Kreacja Redforda jest pełna subtelnych niuansów – jego bohater nie jest ani negatywny, ani pozytywny, co sprawia, że ciężko ocenić w kategoriach złego i dobrego.

„Niemoralna propozycja” pozostaje jednym z najbardziej rozpoznawalnych filmów Redforda z lat 90. i dowodem jego zdolności do odgrywania ról złożonych, także w gatunkach komercyjnych.

Zaklinacz koni / The Horse Whisperer (1998)

W „Zaklinaczu koni” Robert Redford zagrał Toma Bookera, charyzmatycznego trenera koni, który leczy zranione zwierzę i pomaga nastoletniej Grace oraz jej matce Annie odzyskać spokój po tragicznym wypadku. Film łączy emocjonalny dramat z subtelną historią miłosną, zdobywając uznanie za piękne krajobrazy i refleksyjny ton.

Redford, który podjął się także reżyserii filmu, stworzył postać spokojnego, empatycznego kowboja, którego mądrość i ciepło budują most między człowiekiem a naturą. Jego gra jest pełna autentyczności, równoważącej siłę i wrażliwość, co powoduje, że „The Horse Whisperer” to jeden z najbardziej poruszających filmów Roberta Redforda – po rak kolejny potwierdzający jego talent zarówno przed, jak i za kamerą.

Rzeka wspomnień / A River Runs Through It (1992)

„Rzeka wspomnień” to drugi reżyserski firm Roberta Redforda, w którym mistrzowsko łączy piękno przyrody z głębokim dramatem rodzinnym. Produkcja opowiada historię dwóch braci dorastających w Montanie pod opieką surowego, ale mądrego ojca, który uczy ich życia poprzez pasję do wędkarstwa.

Zdjęcia Andrzeja Bartkowiaka oraz ścieżka dźwiękowa Marka Ishama tworzą nostalgiczną, wręcz poetycką atmosferę. Redford, jako reżyser, pokazuje nie tylko talent narracyjny, ale też umiejętność prowadzenia aktorów – role braci zagrali Brad Pitt i Craig Sheffer, którzy wnieśli do filmu autentyczność oraz emocjonalną głębię.

Film porywa powolnym, refleksyjnym rytmem, pozwalając widzowi zanurzyć się w świecie bohaterów. „Rzeka wspomnień” to dzieło o wartościach rodzinnych, przyjaźni i bliskości natury, które przetrwało próbę czasu i jest uznawane za klasykę kina obyczajowego lat 90.

Urodzony sportowiec / The Natural (1984)

The Natural / Urodzony sportowiec z 1984 roku opowiada historię Roya Hobbsa, bejsbolisty, który po latach wraca do sportu, by udowodnić, że wciąż może być legendą. Redford, wcielający się w Hobbsa, stworzył postać bohatera idealnego – niemal mitycznego, symbolizującego czystość sportowych ideałów.

Aktor świetnie oddał dramat człowieka rozdartego między chwałą a prywatnym życiem. Jego kreacja pełna jest nostalgii, pasji i spokoju, co czyni z Roya Hobbsa postać uniwersalną. Film, reżyserowany przez Barry’ego Levinsona, zachwyca stylizacją na lata 30. i 40. XX wieku, a muzyka Randy’ego Newmana jest do dziś jedną z najbardziej rozpoznawalnych ścieżek w kinie sportowym.

Przeczytaj także:

Opracowanie: The Breaker Culture